Ucisz się, moje serce rozedrgane.
To, co nocką ciemne jest,
jasne stanie się nad ranem.
Cichajcie, żywioły wszechmogące
i szaleńców myśli złe.
Jutro i wam wstanie słońce.

Nie idźmy jeszcze spać
póki tak pięknie gra muzyka
nie idźmy jeszcze spać
póki nie świta

Póki umiemy stąpać za krokami nocy
w ciemności z którą szukamy braterstwa
Nie idźmy jeszcze spać
dopóki dźwięki gubią czas

Nie idźmy jeszcze spać

Nie idźmy spać

[G. Turnau]

Którędy do Ciebie
czy tylko przez oficjalną bramę
ze świętymi bez przerwy
w sztywnych kołnierzykach
niosącymi przymusowy papier z pieczątką
może od innej strony
na przełaj
trochę naokoło
od tyłu
poprzez ciekawą wszystkiego rozpacz
poprzez poczekalnie II i III klasy
z biletem w inną stronę
bez wiary tylko z dobrocią jak na gapę
przez ratunkowe przejście na wszelki wypadek
z zapasowym kluczem od samej Matki Boskiej
przez wszystkie małe furtki zielone otwierane z haczyka
przez drogę niewybraną
przez biedne pokraczne ścieżki
z każdego miejsca skąd wzywasz
nieumarłym nigdy sumieniem
[ks. Twardowski]

mam nadzieję...

Zimno.

Powiedz czasem też to czujesz
Niby jesteś niby żyjesz
Niebo chroni cię od złego
Miasto płynie lecz gdzieś obok
każdy idzie własną drogą
Twoją żadna z nich dlatego
Przestań szukać nowych ścieżek
tam gdzie już zabrakło marzeń
skąd uciekły sny przed świtem
Świat za oknem znowu płacze
ciągle czujesz że coś tracisz
Sam zatracasz się
Nie oglądaj się za siebie
czasem nic nie możesz zmienić
chociaż bardzo chcesz czas cofnąć
Pomyśl ile dni przed tobą
uwierz ktoś cię znowu woła
otwórz tylko drzwi na oścież
Popatrz w trawie kwitną wrzosy
spójrz w błyszczące oczy nocy
ponad ścianą gór latarnie
Spotkasz wiatry na swej drodze one pewnie ci pomogą
poprowadzą cię

[J. Dolna]

"Jej pałające spojrzenie trzyma mnie mocno jak w objęciach. Mówi słowa pomieszane ze snami. Zaprasza. Będziesz szczęśliwy, jeśli uwierzysz i zaczepisz swój wózek o gwiazdę. Jest łagodna, kiedy karmi piersią obłoki, ale gdy opuści ją spokój, biegnie nad morzem, wyrzuca ramiona w niebo. W jej oczach widzę, jak u moich ramion stają dwaj aniołowie: blady, złośliwy anioł Ironii i potężny, miłujący anioł Schizofrenii. "

[Z.Herbert, Wariatka]

Najcichsze Zmartwychwstanie

Jan Twardowski - Co zginęło

Szukam co było zginęło
co Ci zginęło Panie
gwiazdy nie ruszyły z miejsca
nie zmieniły adresu
księżyc staroświecki został po dawnemu
choć już podeptany
tak jak przedtem
półtora miliona gatunków chrząszczy
w dalszym ciągu kaczka ma dwanaście tysięcy piór
wiatr kręci się w kółko tak stale potrzebny że bezradny
zgodnie z planem wędruje w marcu łosoś w górę rzeki
niebieski i szary
gryfon wystawia ptaki wodne unosząc przednią łapę
gęś tylko pod skrzydło chowa głowę
jeśli się mrówki zgubią to się same odnajdą
bo mrowisko zawsze przy drzewie od południowej strony
podobno małp przybywa - nie ubywa
tylko człowiek stale Ci się gubi
urodzony dezerter

[1974]

Tak cicho jeszcze nie zmartwychwstawał.
I tą ciszą trafia najgłębiej.

Wiosennie.

We've been to the top, we've been to the bottom.
We've known everything and forgotten, yeah...

Oh yes, the butterflies are still there,
Oh yes, the butterflies are still there...

We've shared joy and we've shared pain,
We've shared guilt and we've shared shame,
We've bought into the stupid games,
We've freed each other and we laid claim...

Oh yes, the butterflies are still there,
Oh yes, the butterflies are still there!
Oh yes the butterflies are still there,

Because we came from the same cocoon.

Trzy piękne dni, mnóstwo wrażeń i nadzieja, że one nie zginą.
Jak powiedział któryś z bohaterów "Skazanych na Shawshank":
"Hope is good thing, and good things never die."

Czyżby wreszcie wiosna w ludziach? :)