the gardens in the desert sand

"bo to czego brak nam to świat, w którym nieważne są słowa"

Niech nie mamią, nie obiecują, nie tworzą nowych światów. Nie na nie czekam. Niech nie będą potrzebne, chcę zobaczyć w czyichś oczach wszystko co ważne, reszta to bzdury. Słowa się nami bawią.
Wsiąść w pociąg i jechać przed siebie, w nowe miejsca, nowe światy.
Tyle piękna kusi i wzywa, tyle miejsc i chwil zapierających dech w piersiach.
Na końcu świata albo właśnie tutaj - ale to wszystko jest gówno warte, kiedy nie masz tego z kim dzielić. A przecież bywa szczęście, które sprawia, że tak bardzo chce się żyć.

"Tutaj i studenci chodzą spięci,
Zapięci pod szyję,
Mnie to nie kręci -
Ja żyję, żyję, żyję, żyję,
Ja przecież żyję, ja żyję...!"

Rozerwać te cholerne więzy, zrzucić ciężar który nie pozwala oddychać swobodnie, wyjść na słońce, na deszcz, po prostu być.

Dla takich chwil żyję, cała reszta jest czekaniem.
Dziś czekam.